de donk zelfst.naamw. (m.) Verbuigingen: donken 1) een heuvel bestaande uit dekzand die voorkomt in het laaggelegen rivierengebied en uitsteekt boven de latere sedimenten 2) moerassige plek 
1) Zandhoogte bij een moeras 2) Verhevenheid 3) Plaats in vlaanderen 4) Bundeltje 5) Plaats in Noord-Brabant 6) Plaats in Nederland 7) Plaats in Limburg 8) Zandbult in een moeras 9) Plaats in de Benelux 10) plaats in België 11) Zandheuvel 12) Zandheuvel in het landschap 13) Plaats in Antwerpen 14) Zomp 
Def.: rivierduin ontstaan in het Pleistoceen door verstuiving van zand ui de rivierbedding van vlechtende rivieren
moeras, hoogte daarbij
Een rivierduin dat geheel is omgeven door (of bedekt met) jongere holocene afzettingen.
Rivierduin dat geheel is omgeven door (of overdekt met) jongere holocene afzettingen.
Rivierduin dat geheel is omgeven door (of overdekt met) jongere holocene afzettingen.
ineengedraaid bundeltje stro e.d. (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een donk is een hogergelegen plek in het landschap. Veelal een rivierduin of een begraven rivierduin uit de laatste IJstijd (het Weichselien).
•een heuvel bestaande uit dekzand die voorkomt in het laaggelegen rivierengebied en uitsteekt boven de latere sedimenten. (+audio)
[I] (Vlaams) ineengedraaid bundeltje stro e.d. [II] hoogte nabij een moeras
Een donk is een voormalige rivierduin of pleistocene zandrug die uitsteekt boven de omgeving. De omgeving was vaak een moeras. Donken zijn dus vaak overblijfselen van rivierduinen die in droge perioden ontstonden uit verstoven zand van drooggevallen rivierbeddingen , bijvoorbeeld in de laatste ijstijd, het Weichselien. Het hoogteverschil dat we nu ...