de ruiter zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ ˈrœytər ] Afbreekpatroon: rui·ter Verbuigingen: ruiters (meerv.) iemand die op een paard rijdt Synoniemen: paardrij paardrijder rij rijder zit 
1) Hulpmiddel bij een kaartsysteem 2) Droogrek voor landbouwgewassen 3) Hooirek 4) Man te paard 5) Beroep 6) Cavalerist 7) Berijder 8) Deel van een dak 9) Paardensportterm 10) Berijder van een paard 11) Plaats in West-Vlaanderen 12) Plaats in Oost-Vlaanderen 13) Vogel 14) Opslagplaats 15) Caballero 
iemand die op een paard rijdt vb: de ruiter reed met zijn paard door het bos
persoon die op een paard rijdt; man die op een paard rijdt; iemand die paardrijdt
Een verticaal gestelde plank over de volle lengte van de nok ter ondersteuning van de nokvorsten.
(bouwkunde) of nokruiter. een verticaal gestelde plank over de volle lengte van de nok ter ondersteuning van de nokvorsten.
Een ruiter is een persoon die een paard berijdt. Een vrouwelijke ruiter heet een amazone. Van het woord amazone komt ook het woord amazonezit Deze zit werd vroeger gebruikt door vrouwen Een ruiter is de baas over het paard en zorgt ervoor dat het paard oefeningen gaat doen [basiswoordenlijst groep 3]
paardrijder
Uit `De lagere vaktalen: Timmermanstaal` 1914 lat, die op den nokbalk wordt gespijkerd.
De betekenis van het woord 'ruiter' is meestal: man te paard. In het verleden ging het dan heel vaak om een krijgsman te paard, de cavalerie van het leger werd ook wel aangeduid als het paardenvolk of de ruiterij. Het afbeelden van een ruiter die schrijlings zit, dus met aan iedere kant van het paar...
Spaanse ruiter.