aanvliegen werkw. Uitspraak: [ 'anvlixə(n) ] Afbreekpatroon: aan·vlie·gen Vervoegingen: vloog aan (verl.tijd enkelv.) 1) (iemand) opeens en fel aanvallen Vervoegingen: is, heeft aangevlogen (volt.deelw.) Voorbeelden: 'een automobilist aanvliegen na een botsing' , 'Dat idee vliegt me aan, ik ben er zenuwachtig van.' 2) 
1) Naderen 2) Aangrijpen 3) Aanvallen 4) Zeer snel naderen 
`Jeukwoord.` Synoniem: aanpakken/plannen