de appositie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: ap·po·si·tie Verbuigingen: apposities (meerv.) 1) bijvoeglijke bepaling bij een zelfstandig naamwoord die fungeert als verklarende bijvoeging, en daaraan onmiddellijk is gekoppeld. Bijv.: Valentijn, de zoon van Dorothea, is schoolmeester in het basisonderwijs 2) aanhecht...
1) Aanhechting 2) Bijstelling 3) Oplegging 1) Aanhechting 2) Bijstelling 3) Plaatsing 
Let op: Spelling van 1858 bijvoeging; ook bijvoeging ter opheldering; wanneer twee zelfstandige naam woorden, ter onderlinge verklaring, bij elkander gevoegd worden (in de spraakk.)
bijstelling (toon de herkomst via de etymologiebank)
bijstelling
bijstelling
Een bijstelling Zie ook bij adiectie