copuleren werkw. Uitspraak: [ kopy'lerə(n) ] Afbreekpatroon: co·pu·le·ren Vervoegingen: copuleerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gecopuleerd (volt.deelw.) seks hebben waarbij de penis van de man de vagina van de vrouw in gaat Voorbeeld: 'een copulerend stel' Synoniemen: neuken 
1) Verbinden 2) Coupleren 3) Koppelen 4) Enten 5) Entmethode 6) Neuken 7) Strietsen 8) Paren 9) Samenvoegen 
geslachtsgemeenschap hebben; paren
paren
(Copulatie, plakgriffelen) Hiermee wordt een methode van enten (plakgriffel) bedoeld. Meer info: zie Fruit ABC 
paren (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Let op: mogelijk oud Nederlands van 1400-1800] vergaderen, het samenvoegen, koppelen