copuleren werkw. Uitspraak: [ kopy'lerə(n) ] Afbreekpatroon: co·pu·le·ren Vervoegingen: copuleerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gecopuleerd (volt.deelw.) seks hebben waarbij de penis van de man de vagina van de vrouw in gaat Voorbeeld: 'een copulerend stel' Synoniemen: neuken 4 definities...
1) Coupleren 2) Enten 3) Entmethode 4) Koppelen 5) Neuken 6) Paren 7) Samenvoegen 8) Strietsen 9) Verbinden 1) Enten 2) Paren 3) Samenvoegen 4) Strietsen 5) Verbinden 
paren (toon de herkomst via de etymologiebank)
(Copulatie, plakgriffelen) Hiermee wordt een methode van enten (plakgriffel) bedoeld. Meer info: zie Fruit ABC 
geslachtsgemeenschap hebben; paren
paren