de decibel zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ ˈdesibɛl ] Afbreekpatroon: de·ci·bel Verbuigingen: decibels (meerv.) maat voor de hoeveelheid geluid Voorbeeld: 'Een geluidsniveau boven de 100 decibel kan blijvende gehoorschade veroorzaken.' 12 definities...
1) Db 2) Geluidsmaat 1) Eenheid van geluid 2) Eenheid van geluidsintensiteit 3) Eenheid van geluidssterkte 4) Eenheid van geluidsterkte 5) Geluidseenheid 6) Geluidsmaat 7) Geluidssterkte 8) Geluidsverhouding 9) Maat van geluidsenergie 10) Meetschaal 11) Natuurkundige eenheid 
verhoudingsmaat voor m.n. geluid (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een logaritmische schaal om geluid- of signaalsterkte aan te geven Zie ook: Logaritmisch
Pseudo-eenheid om aan te geven dat we te maken hebben met een niveauschaal verkregen na een logaritmische transformatie (ook wel dBlin i.p.v. dB).
verhoudingsmaat voor m.n. geluid
De decibel (meervoud decibels), afgekort tot dB, is geen eenheid, maar een logaritmische schaal om een verhouding aan te duiden.
[technologie en techniek] Zie decibel in het hoofdstuk Natuurkunde Scheikunde en Sterrenkunde.
verhoudingsmaat voor m.n. geluid
De decibel (dB) is de aanduiding die gebruikt wordt voor versterking. Het is een eenheid waarmee op een eenduidige manier grote verschillen kunnen worden aangeduid.
Een meetkundige aanduiding voor geluidsdruk, oftewel het volume.
(Een eenheid die geen absolute , maar relatieve waarde heeft en waarmee onder meer de (logaritmische) verhoudingen tussen geluidssterkten worden aangegeven. Een geluidssprongetje van 3 dB kan het oor nog juist waarnemen. De onderste gehoordrempel wordt als 0 dB aangegeven, de maximaal verwerkbare geluidssterkte bedraagt 120 dB (pijngrens) .)
Logaritmische maat voor de verschillende geluidniveaus ten opzichte van een referentiemaat. Afhankelijk of het een ampitude of energieniveau betreft wordt de logaritmische verhouding met 20 of 10 vermenigvuldigd.
Maat voor de relatieve sterkte van geluid