de deugd zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ døxt ] Verbuigingen: deugden (meerv.) 1) goede eigenschap die blijkt uit je gedrag Voorbeelden: 'Zijn grote deugd is zijn trouw.' , 'Iedereen heeft zijn deugden en gebreken.' 2) iets doet je deugd (iets maakt je blij) 'Het doet me deugd dat hij eindelijk zijn examen geha...
1) Virtus 2) Zedig 3) Braafheid 4) Er plezier aan hebben 5) Hoedanigheid 6) Iets goeds 7) Geneigd tot het goede 8) Goed zijn in zedelijke zin 9) Goede eigenschap 10) Goedheid 11) Eigenschap 12) Positieve eigenschap 13) Het goed zijn in zedelijke zin 14) Eerlijkheid 15) Noodeigenschap 
genot, heerlijkheid, vreugde, geluk, welbehagen - Voorbeeld: ‘'t Halven de voornoen had een juffer hem lang bezien en zei tegen haar moeder. - “Wat eendlijke vent!”. Hij had het gehoord, en 't deed hem deugd’: dat deed hem goed aan 't hart (VD)
het goed-zijn
goede zedelijke eigenschap (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een 'deugd' kan een positieve eigenschap zijn waar een bepaald persoon over beschikt. De deugd is een houding die ons in staat stelt ons handelingen voor te nemen, en die het midden houdt in relatie tot ons, een midden zoals dat bepaald is door een overleg en wel zoals een verstandig mens het zou bepalen.
•iets dat goed is in zedelijk opzicht.
het goed zijn
Een deugd is een goede eigenschap die blijkt uit je gedrag . De zeven kardinale deugden of waarden zijn: [basiswoordenlijst groep 3]