de dissectie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: dis·sec·tie Verbuigingen: dissecties<br />dissectiën (meerv.) Verbuigingen: dissectietje (verkleinwoord) 1) scheuring in de wand van een bloedvat Voorbeeld: 'Een dissectie kan alleen in een slagader ontstaan en niet in een ader.' 2) ontleding van een lichaam, open ...
1) Lijkopening 2) Ontleding van een lichaam 1) Lijkopening 
lijkopening (toon de herkomst via de etymologiebank)
door een bloeding worden twee weefsellagen uit elkaar gespleten
Ontleding, uiteenrafeling in onderdelen..
Chirurgische ingreep die erin bestaat weefsels door te snijden of van elkaar te scheiden. Een dissectie kan uitgevoerd worden om een tumor alsook de omliggende weefsels en lymfeklieren te verwijderen.