de dissociatie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ dɪso'ʃa(t)si ] Afbreekpatroon: dis·so·ci·a·tie 1) toestand dat je geen aandacht voor je omgeving hebt psychologie Voorbeeld: 'Dissociatie kan het gevolg van vermoeidheid zijn, maar ook een psychische aandoening.' 2) het uiteenvallen in kleinere delen 
1) Chemische reactie 2) Scheikundige term 3) Term uit de psychologie 4) Uiteenval 1) Uiteenval 
het uiteenvallen (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [medisch] uiteenval.
uiteenval
ontkoppeling in het bewustzijn, waardoor bepaalde acties of ervaring optreden buiten het normale bewustzijn
Een stoornis waarbij er voor de duur van een bepaalde periode een onvermogen is om bepaalde persoonlijke gegevens te herinneren. Meestal zijn deze herinneringen van traumatische of stressveroorzakende aard. De dissociatie kan soms zo ernstig zijn dat er sprake is van een meervoudige persoonlijkheid., hoewel dit in psychiatrische kringen een omstred...