dobbelen werkw. Uitspraak: [ ˈdɔbələ(n) ] Afbreekpatroon: dob·be·len Vervoegingen: dobbelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gedobbeld (volt.deelw.) een spel met dobbelstenen spelen Spreekwoorden en zegswijzen • tegen elf ogen dobbelen (=weinig kans hebben) Naar de spreekwoorden 
1) Teerlingen 2) Smakken 3) Spel 4) Dobbelspel 5) Rijfelen 6) Met dobbelstenen gooien 7) Hazardspel 8) Kansspel 9) Een kansspel spelen 10) Gokken 11) Gezelschapsspel 12) Knobbelen 
met dobbelstenen werpen
dobbelspel Ruimere term: lichamelijke activiteiten naar specifieke context
'Dobbelen' is het spelen met dobbelstenen als speelpenning. Het woord is afkomstig van het oud-Franse 'doble' = 'dubbel'.
• [inerg] [spel] het spelen van een kansspel door het werpen van dobbelstenen, vaak om geld. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
met dobbelstenen werpen
Dobbelen is met dobbelstenen spelen. [basiswoordenlijst groep 4]