I duratief bijv.naamw. Afbreekpatroon: du·ra·tief Herkomst: «Frans handeling die voortduurt Voorbeeld: 'Voor de duratieve vorm van het werkwoord gebruiken we zelden de voltooide tijd. ' II het duratief zelfst.naamw. Afbreekpatroon: du·ra·tief Verbuigingen: duratieven (meerv.) iets dat voortduurt uitdrukkend 2 definities...
1) Een voortdurende handeling aanduidend 2) Een voortdurende handeling uitdrukkend 3) Voortdurende handeling 1) Intensief 
voortdurend (toon de herkomst via de etymologiebank)
voortdurend
Een werkwoord dat een voortdurende handeling aanduidt; ook progressief genoemd