de elektronica zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ elɛkˈtronika ] Afbreekpatroon: elek·tro·ni·ca 1) wetenschap die bestudeert hoe apparaten als telefoons, televisies en computers werken Voorbeeld: 'een tijdschrift over elektronica en computertechniek' 2) elektrische apparaten Voorbeeld: 'voor uw hifi-installaties, c...
1) Elektronen techniek 2) Elektronentechniek 3) Moderne techniek 4) Tak van elektrotechniek 5) Toegepaste wetenschap 6) Wetenschap van de elektronen 1) Elektronentechniek 
elektronentechniek (toon de herkomst via de etymologiebank)
leer die zich bezighoudt met de werking van elektrische apparaten vb: hij heeft elektronica gestudeerd
• [wetenschap] de tak van elektrotechniek die zich bezighoudt met het gedrag van elektronen in actieve componenten zoals elektronenbuizen en transistors of in niet-lineaire componenten zoals b.v. diodes.
[technologie en techniek] Verzamelnaam voor moderne technieken, onderdelen en schakelingen die zijn gericht op beheersing van het gedrag van elektronen in elektrische stroomkringen.
elektronentechniek
De tak van de natuurkunde die de studie omvat van het gedrag en het reguleren van elektronen die door halfgeleiders, luchtledige ruimtes of gassen stromen, en het ontwerpen en toepassen van instrumenten en systemen waarvan de werking geheel of gedeeltelijk afhangt van de kenmerken en het gedrag van elektronen.
Tak der elektrotechniek die zich bezighoudt met de bestudering van het gedrag van vrije of zwak gebonden elektronen, zoals b.v. in radiolampen. Elektrotechniek is een deel van de techniek dat zich bezighoudt met de opwekking, voortgeleiding en het praktische gebruik van elektrische energie.
Onderdeel van elektrotechniek die zich bezighoudt met het gedrag van elektronen in 'actieve componenten' zoals elektronenbuizen en transistors.