het enkelvoud zelfst.naamw. Uitspraak: [ ˈɛŋkəlvɑut ] Afbreekpatroon: en·kel·voud Verbuigingen: enkelvouden (meerv.) <vorm van een woord die aangeeft dat het om één persoon of zaak gaat> Voorbeelden: 'De eerste persoon enkelvoud van het werkwoord 'zijn' is 'ik ben'.' , 'Het enkelvoud van 'kinderen' is 'kind'.' Antoniem: meer...
1) Een 2) Enk 3) Simplex 4) Sing 5) Singulair 6) Singularis 1) Eén exemplaar van iets 2) Grammaticale term 3) Simplex 4) Singularis 5) Taalkundig begrip 6) Taalkundige term 7) Woordvorm 
singularis (toon de herkomst via de etymologiebank)
•een woord dat in die vorm naar één voorwerp of mens verwijst of dat aanduidt dat slechts één persoon de handeling uitvoert.
vorm van woord die aangeeft dat er slechts van één exemplaar sprake is
Zie bij singularis