erven werkw. Uitspraak: [ ˈɛrvə(n) ] Afbreekpatroon: er·ven Vervoegingen: erfde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geërfd (volt.deelw.) 1) (een deel) van iemands bezittingen krijgen na zijn of haar dood Voorbeeld: 'bij testament erven' 2) (eigenschappen) meekrijgen van ouders of grootouders Voorbeeld: 'De a...
1) Aanbesterven 2) Aanerven 3) Aansterven 4) Deel hebben in nalatenschap 5) Deelachtig worden 6) Door erfenis verkregen 7) Door erfenis verkrijgen 8) Door nalatenschap verkrijgen 9) Erfenis krijgen 10) Erfgenamen 11) Krijgen 12) Meekrijgen 13) Nabestaanden 14) Nagelaten krijgen 15) Nalaten 16) Nalatenschap krijgen 1) Aanbesterven 2) Aanerven 3) Aansterven 4) Erfgenaam 5) Erfgerechtigde 6) Meekrijgen 7) Verkrijgen 
door erfenis verkrijgen (toon de herkomst via de etymologiebank)
iets krijgen van iemand die overleden is vb: ik erfde van mijn moeder de antieke kast
door erfenis verkrijgen
door erfenis verkrijgen
erfrecht: het overgaan van een vermogen (de erfenis) van een overledene (de erflater) op een of meer nog levenden (erfgenamen). ...
Bij overlijden erft de overblijvende echtgenoot altijd het vruchtgebruik van de gezinswoning met alle huisraad en meubilair. Ongehuwd samenwonenden die louter feitelijk samenwonen erven niet van elkaar tenzij er een testament in hun voordeel werd opgemaakt. Wettelijk samenwonenden erven automatisch van elkaar.
Bij overlijden erft de overblijvende echtgenoot altijd het vruchtgebruik van de gezinswoning met alle huisraad en meubilair. Ongehuwd samenwonenden die louter feitelijk samenwonen erven niet van elkaar tenzij er een testament in hun voordeel werd opgemaakt. Wettelijk samenwonenden erven automatisch van elkaar.