frustreren werkw. Uitspraak: [ frʏs'trerə(n) ] Afbreekpatroon: frus·tre·ren Vervoegingen: frustreerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gefrustreerd (volt.deelw.) 1) frustratie opwekken (bij iemand) Voorbeeld: 'Dat ik na al dat werken nog geen merkbaar resultaat heb, frustreert me.' 2) zorgen dat iets niet of ...
1) Benadelen 2) Ontgoochelen 3) Belemmeren 4) Dwarsbomen 5) Afvallen 6) Verijdelen 7) Duperen 8) Tenietdoen 9) Teleurstellen 10) Tegenvallen 
dwarsbomen
dwarsbomen, belemmeren (toon de herkomst via de etymologiebank)
iemand ontevreden maken of ergeren vb: je hebt hem erg gefrustreerd met die aanpak
dwarsbomen