de heuvel zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ ˈhøvəl ] Afbreekpatroon: heu·vel Verbuigingen: heuvelen, heuvels (meerv.) lage kleine berg Voorbeeld: 'Nederland heeft geen bergen, en ook niet veel heuvels.' Synoniemen: bult hoogte 8 definities...
1) Aardhoogte 2) Aardhoop 3) Aardverhevenheid 4) Belt 5) Berg 6) Bergje 7) Bodemverheffing 8) Boekit (Maleis) 9) Bult 10) Glooiing 11) Hogere aardbodem 12) Hol 13) Hoogte 14) Hoogte van aarde 15) Kleine berg 16) Kling 17) Kopje 18) Miniberg 19) Natuurlijke verheffing van de aardbodem 20) Nol 21) Oplopend terrein 1) Belt 2) Berg 3) Bergje 4) Blinkerd 5) Boekit 6) Bult 7) Do 8) Donk 9) Duin 10) Duinstreek 11) Glooiing 12) Glooiing 13) Helm 14) Hil 15) Holm 16) Hoogte 17) Lee 18) Molshoop 19) Nol 20) Stelle 21) Terp 22) Verhevenheid 23) Verhoging 24) Wierd 25) Wierde 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Heuvel``] Eene afzonderlijk liggende hoogte van min of meer kegelvormige gedaante en slechts weinige honderde ellen boven de omringende vlakte verheven. Een stelsel van heuvels wordt heuvelrij of heuvelgroep genoemd, naarmate het zich al dan niet in eene bepaalde rigting uitbreidt
kleine verheffing van het aardoppervlak (toon de herkomst via de etymologiebank)
niet zo steile verhoging in het landschap vb: het landschap bestond uit glooiende heuvels
heuvel = Verhoging van het terrein. 
•een kleine verhoging in het landschap.
verheffing van aardbodem
verheffing van aardbodem
Hoge grond.