[kunst van renaissance tot 1850] Stijl in de Italiaanse schilderkunst van ongeveer 1500 tot 1520, die zich kenmerkt door harmonieuze compositie en duidelijke ruimtewerking. Wordt als hoogte- en eindpunt van de Italiaanse Renaissance beschouwd. Vertegenwoordigers zijn Leonardo da Vinci, Rafaël en de vroege Michelangelo.