indiceren werkw. Uitspraak: [ ɪndi'serə(n) ] Afbreekpatroon: in·di·ce·ren Vervoegingen: indiceerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïndiceerd (volt.deelw.) 1) vaststellen dat iemand in aanmerking komt (voor een behandeling, hulpverlening) Voorbeelden: 'een gezin indiceren voor extra hulpverlening' , 'geïndiceerd voor...
1) Aanduiden 2) Aangeven 3) Aanwijzen 4) Wijzen 5) Wijzen op 1) Aanduiden 2) Aangeven 3) Aanwijzen 4) Wijzen 
aanwijzen (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [medisch] aanwijzen.
Een bepaalde behandeling voorstellen
Engels:Indicate aanwijzen
aanwijzen