indiceren werkw. Uitspraak: [ ɪndi'serə(n) ] Afbreekpatroon: in·di·ce·ren Vervoegingen: indiceerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïndiceerd (volt.deelw.) 1) vaststellen dat iemand in aanmerking komt (voor een behandeling, hulpverlening) Voorbeelden: 'een gezin indiceren voor extra hulpverlening' , 'geïndiceerd voo...
1) Wijzen op 2) Aanwijzen 3) Wijzen 4) Aangeven 5) Aanduiden 
Een bepaalde behandeling voorstellen
Engels:Indicate aanwijzen
aanwijzen
aanwijzen (toon de herkomst via de etymologiebank)
• [medisch] aanwijzen.
aanduiden, aangeven Voorbeeld: Zijn verhaal lijkt zijn onschuld te indiceren.