instrueren werkw. Uitspraak: [ ɪnstry'werə(n) ] Afbreekpatroon: in·stru·e·ren Vervoegingen: instrueerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geïnstrueerd (volt.deelw.) (iemand) leren hoe hij/zij iets moet doen of hoe iets moet gebeuren Voorbeelden: 'een nieuwe collega instrueren hoe die de machines moet bedienen' , 'na het incident...
1) Briefen 2) Doceren 3) Leren 4) Oefenen 5) Onderrichten 6) Onderwijzen 7) Opdragen 8) Verordenen 9) Voorschrijven 1) Briefen 2) Doceren 3) Leren 4) Onderrichten 5) Onderwijzen 6) Opdragen 
aanwijzingen geven, onderrichten (toon de herkomst via de etymologiebank)
zeggen dat hij het moet doen vb: zij heeft hem geïnstrueerd zijn mond te houden Synoniemen: opleggen opdragen gebieden gelasten
leren, opdragen Voorbeeld: Ze moesten wel geïnstrueerd worden hoe te handelen.
onderrichten