klif zelfst.naamw. Verbuigingen: kliffen (meerv.) Verbuigingen: klifje (verkleinwoord) steile hoge rots . Synoniemen: steibodemverheffing 7 definities
1) Bodemverheffing 2) Friese keileemwand 3) In zee uitstekende hoge landpunt 4) Onderzeese rug 5) Rots 6) Rots in zee 7) Rotsachtige krijtkust 8) Rotsbank in zee 9) Steil oprijzende kust 10) Steile afgebrokkelde kust 11) Steile bodemverheffing 12) Steile kust 13) Steile rots 14) Steile rots in zee 15) Steilte 1) Rots 2) Steilebodemverheffing 3) Steilte 4) Zeerots 
Let op: Spelling van 1858 eigenlijk, de steile buitenkant van het land, waartegen de zee aanslaat; ook de afgang eener steilte
steilte aan de kust (toon de herkomst via de etymologiebank)
1) steile rotswand langs een kustlijn of aan een rivieroever, die ontstaan is door erosie 2) zandige hoogte, vaak in de buurt van een kust
Een klif (soms ook klip) is in de geografie een aanmerkelijke verticale, of bijna verticale, rotsverheffing. Kliffen worden meestal gevormd door erosieprocessen en verwering. Kliffen komen voor langs kusten, in bergachtige gebieden, escarpementen en langs rivieren. In het algemeen bestaan kliffen uit rotsen die bestendig zijn tegen erosie en verwe...
•steile hoge rots.
steile bodemverheffing
In de ijstijd uit keileem gevormde natuurlijke zeewering in het Friese Gaasterland, zie ook keileembult. Op Texel en in Limburg is een klif een bodemverheffing.