de kolf zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ kɔlf ] Verbuigingen: kolven (meerv.) 1) gedeelte van een vuurwapen waarmee je het vasthoudt Voorbeeld: 'Voor je de trekker overhaalt, moet je de kolf van je geweer stevig tegen je schouder drukken.' 2) deel van een maisplant waaraan de korrels zitten Voorbeeld: 'maiskolf' ...
1) Dikke aar 2) Gereedschap 3) Aarvormige bloeiwijze 4) Erlenmeyer 5) Uiteinde van een biljartkeu 6) Retort 7) Sport 8) Bloeiwijze 9) Handvat van geweer 10) Fles 11) Wapen 12) Zuiger van een pomp 13) Bloeiwijze van mais 14) Ondereinde van een geweer 15) Balspel 16) Greep 17) Laboratoriumgerei 18) Laboratoriumglaswerk 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Kolf, kolfpistool``] Zie Handvuurwapens, Lade
achterste deel van een hand- of vuistvuurwapen
(Bargoens, 1914) mes
voorwerp met verdikt of bolvormig uiteinde; soort fles (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Bargoens, boeventaal] mes, (zie galf).
•een instrument voor het afzuigen en opvangen van moedermelk. •het kolfspel dat nog in een beperkt aantal plaatsen in met name Noord-Holland gespeeld wordt. •een slaghout dat gebruikt wordt in het kolfspel.
[I] achterste deel van een hand- of vuistvuurwapen; glas voor het koken of destilleren van vloeistoffen; bloeikolf [II] slaghout voor het kolfspel
Aar met een dikke hoofdas, vaak met een knotsvormig aanhangsel aan de top