de kroongetuige zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ 'krongətœyxə ] Afbreekpatroon: kroon·ge·tui·ge Verbuigingen: kroongetuigen (meerv.) getuige in een strafzaak die zelf ook verdachte is maar bereid is een verklaring tegen een andere verdachte af te leggen juridisch 4 definities...
1) Hoofdgetuige 1) Juridische term 2) Voornaamste getuige 
getuige voor de openbare aanklager (toon de herkomst via de etymologiebank)
[wet en recht] Een getuige die een verklaring aflegt in ruil voor een toezegging door het Openbaar ministerie. In Nederland ter discussie gekomen bij het onderzoek van de Commissie van Traa. Deze maakte het onderscheid tussen volledige kwijtschelding van alle straffen (dan is sprake van een kroongetuige) en 'deals met crimin...
getuige voor de openbare aanklager
strafrecht: zeer belangrijke getuige die in meestal strafzaken een belastende verklaring kan afgeven. Een ~ is soms een ...