de medeklinker zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'medəklɪŋkər ] Verbuigingen: medeklinkers (meerv.) letter waarvan de lucht bij het uitspreken een beetje wordt tegengehouden Voorbeeld: 'klinkers en medeklinkers' Antoniem: klinker Synoniemen: consonant klinker (antoniem) 
1) Letter 2) Consonant 3) Deel van een woord 4) Labiaal 5) Taalkundige term 
spraakklank die ontstaat doordat articulatieorganen zoals tong of lippen de luchtstroom uit de longen belemmeren door vernauwing of afsluiting van het keel-mond-neuskanaal, in tegenstelling tot de klinkers waar de lucht ongehinderd door de mond naar buiten kan letterteken dat een consonant aanduidt
een klank die aan het begin of het einde van een klinker wordt voortgebracht door de mondstand
consonant
consonant (toon de herkomst via de etymologiebank)
'Medeklinkers' of 'consonanten' zijn spraakklanken waarvan de uitspraak begint met niet geblokkeerde stemspleet. De wijze waarop een medeklinker wordt gearticuleerd kan worden onderverdeeld in: plofklanken, wrijfklanken, neusklanken, vloeiklanken en glijklanken.
•een klank waarbij de lucht niet ongehinderd door de mond naar buiten kan.
Een medeklinker (of: consonant) is een spraakklank waarbij de uitgestoten lucht bij de productie niet ongehinderd de mond verlaat. Medeklinkers worden onderscheiden in plof-, wrijf-, neus-, vloei- en glijklanken, afhankelijk van de wijze waarop ze worden gevormd. Daarnaast is het onderscheid tussen stemloze en stemhebbende medeklinkers van belang. ...
consonant
Het alfabet bestaat uit zogenaamde klinkers en medeklinkers . Als een letter geen medeklinker is, dan is het dus een klinker. [basiswoordenlijst groep 4]