het morfeem zelfst.naamw. Uitspraak: [ mɔr'fem ] Afbreekpatroon: mor·feem Verbuigingen: morfemen (meerv.) kleinst mogelijke deel van een woord met een eigen betekenis taalkunde Voorbeeld: 'bindmorfeem' 
1) Betekeniseenheid 2) Taalteken 3) Taalkundige term 4) Deel van een woord 5) Semanteem 6) Grammaticale term 7) Kleinste element van een woord 
woord of deel van een woord dat niet verder opgesplitst kan worden en zelfstandig betekenis draagt Morfemen worden onderverdeeld in stammen en affixen ( suffixen , prefixen , etc.). Affixen zijn zogenaamde gebonden morfemen (in tegenstelling tot vrije morfemen ), omdat ze niet zelfstandig kunnen voorkomen.
Een deel van een woord met een eigen betekenis.
betekeniseenheid
kleinste taalelement met een vaste vorm en een vaste betekenis 
vormelement in de taal (toon de herkomst via de etymologiebank)
kleinste woordeenheid met een zelfstandige betekenis of betekenisbepalende functie
Een morfeem is een deel van een woord met een eigen betekenis, dat niet in kleinere woorddelen met eigen betekenissen kan worden opgesplitst.
In de taalkunde is een 'morfeem' of 'betekeniseenheid' een woord of een deel van een woord met een eigen betekenis, dat niet in kleinere woorddelen met eigen betekenissen kan worden opgesplitst. Een tussenvorm is een cliticum, dat syntactisch een vrij morfeem is, maar uitsluitend in combinatie met een ander woord voorkomt en samen daarmee wordt uit...
Morfemen zijn de kleinste bouwstenen (“vormelementen”) in een taal die een woord betekenis kunnen geven. Een morfeem kan een heel woord zijn, maar ook een woorddeel.
betekeniseenheid