de mountainbike zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ 'mɑuntəmbɑjk ] Afbreekpatroon: moun·tain·bike Verbuigingen: mountainbikes (meerv.) stevige fiets waarmee je ook op onverharde paden en ruig terrein kunt rijden Voorbeeld: 'Op een mountainbike zitten geen spatborden.' Synoniemen: : ATB, allterrainbike 
1) Sportfiets 2) Allterrainbike 3) Terreinfiets 4) Fiets 5) Sportrijwiel 6) Rijwiel 
fiets die speciaal is ontworpen voor het fietsen op onverhard en oneffen terrein, bijvoorbeeld in de bergen, heuvels of bossen; allterrainfiets; bergfiets
terreinfiets
terreinfiets (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een mountainbike is een fiets waarop het mountainbiken (wielerrace door oneffen terrein) wordt beoefend. Dat is overigens iets anders dan veldrijden . Natuurbeheerders hebben vaak speciale routes aangelegd voor mountainbikers. [basiswoordenlijst groep 4]