I onderschikken werkw. Afbreekpatroon: on·der·schik·ken Verbuigingen: onderschikte Vervoegingen: onderschikt (volt.deelw.) 1) enz. 2) in een afhankelijke of minder belangrijke positie stellen Voorbeeld: 'Dat belang werd geheel onderschikt aan het verlangen wraak te nemen voor de geleden nederlaag.' 3) ...
1) Achterstellen 1) Subordineren