organisch bijv.naamw. Uitspraak: [ ɔrˈxanis ] Afbreekpatroon: or·ga·nisch 1) voortgekomen uit iets levends Voorbeeld: 'organische mest' 2) een organisch geheel vormen met (op een vanzelfsprekende manier passen bij) 'Het gebouw vormt een organisch geheel met de omringende natuur.' 14 definities...
1) Bewerktuigd 2) Biologische teelt 3) De organen betreffend 4) Deel van de scheikunde 5) Van organen voorzien 6) Van planten of dieren afkomstig 
m.b.t. een orgaan, van organen voorzien (toon de herkomst via de etymologiebank)
Alsof het gegroeid is; geïnspireerd op de natuur, in het bijzonder planten en dieren
met organen vb: fruitvliegjes zijn organische wezens
organisch:bestaand uit dode en eventueel levende organismen, meestal betrekking hebbend op bodem of substraat.
•met betrekking tot een orgaan of de organen. • [scheikunde] koolstof bevattend. •niet werkend met of vervaardigd met kunstmatige stoffen.
m.b.t. een orgaan, van organen voorzien
Def.: stoffen waaruit levende wezens zijn samengesteld Toelichting: Tegenstelling: anorganisch
m.b.t. een orgaan, van organen voorzien
1. met betrekking tot de organen. 2. somatisch (met een lichamelijke oorzaak)
koolstof bevattend: organische stof, stof waaruit de planten en dieren samengesteld zijn of die door deze wordt voortgebracht.
Te gebruiken om stoffen te beschrijven die koolstofverbindingen bevatten en ook om dingen te beschrijven die verband houden met of afgeleid zijn van levende organismen.
1 - organisch beteken in de chemie: de leer van de stoffen uit de levende natuur. Organische verbindingen zijn atoombindingen van koolstof, waterstof en-of zuurstof. Vergelijk anorganisch. Tegenwoordig wordt met organische chemie ook koolstofchemie bedoeld 2 - organische teelt: zie biologische wijn. Eng: organic
met betrekking tot een lichaamsorgaan, in de psychiatrie vooral de hersenen; de psyco-organische stoornissen
van nature voortvloeiend uit de ontwikkelingen