de polyfonie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: po·ly·fo·nie Verbuigingen: polyfonieën (meerv.) manier van componeren waarin meerdere melodieën tegelijkertijd, al dan niet in verschillende stemregisters, geheel of ten dele zelfstandig voorkomen . 7 definities...
1) Meerstemmig muziekstuk 2) Meerstemmigheid 3) Muziekterm 4) Veelstemmigheid 1) Veelstemmigheid 
Een manier van meerstemmig componeren waarbij de verschillende stemmen (melodieën) zo zelfstandig mogelijk optreden. Er is sprake van een polyfone compositie als verschillende melodieën tegelijk klinken en zich min of meer onafhankelijk van elkaar bewegen. Polyfone stijlen zijn bijvoorbeeld de canon en de fuga
meerstemmigheid in een samenspel
Meerstemmigheid, waarbij iedere stem en nevenstem een zelfstandige melodische en ritmische ontwikkeling heeft. Op vocaal vlak situeert de bloeiperiode zich van de 14de tot de 16de eeuw.
meerstemmig muziekstuk waarbij alle partijen een melodische en geen begeleidende functie hebben.
Meerstemmigheid waarbij alle stemmen uit gelijkwaardige melodiën bestaan, vaak benadrukt door het gebruik van imitatie.
- Maximale hoeveelheid stemmen-noten die een apparaat gelijktijdig kan voortbrengen.
Polyfonie [Grieks], meerstemmigheid in de muziek.