de tetrarchie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: te·trar·chie Verbuigingen: tetrarchieën (meerv.) heerschappij of regering van vier personen . 1 definitie
1) Staatsvorm 
Gr aanduiding voor de nieuwe, door Romeinse keizer Diocletianus aan het einde van de derde eeuw n.C. ingevoerde regeringsvorm, waarbij het Romeinse Rijk werd verdeeld onder twee keizers (de augusti) en twee aan hen ondergeschikte heersers (de caesares). Tetrastyle, gebouw met een gevel met vier zuilen.