tuigen werkw. Afbreekpatroon: tui·gen Verbuigingen: tuigde Vervoegingen: getuigd (volt.deelw.) 1) een zeilschip een bepaald tuigage geven, Voorbeeld: 'Tientallen jaren voer het schip vracht op de motor, totdat een liefhebber het schip kocht en het weer tuigde als zeilschip.' 2) een dier inspannen in een tuig Voorbee...
1) Een paard inspannen 2) In orde maken 3) Inspannen 4) Inspannen van paarden 5) Optakelen 6) Optuigen 7) Toerusten 1) Inspannen 2) Optakelen 3) Toerusten 4) Uitrusten 
betalen (toon de herkomst via de etymologiebank)
1) een schip voorzien van de nodige lijnen en zeilen om het zeilklaar te maken; optuigen; uitrusten; toetakelen 2) een paard van tuig voorzien
• [archaïsch] eruitzien. • [ov] [scheepvaart] een zeilschip een bepaald tuigage geven,. •"dichterlijk": getuigen • [inerg] [veeteelt] geschikt zijn voor arbeid in een tuig van een paard. • [ov] [veeteelt] een dier inspannen in een tuig.
1> de tuigage aanbrengen, dus van mast en staand want en eventueel ook lopend want voorzien. 2> de zeilen aanslaan en ophijsen. Meestal optuigen genoemd.
De volledige uitrusting waarmee een groep dieren aan een voertuig is vastgemaakt.