[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Uitvlammen``] Het doen van een schot zonder projectiel, ten einde de ziel bij het eerste schot met scherp in dezelfde omstandigheid zij, als bij de volgende. Het wordt vooral bij proeven aangewend
als een vlam uitsteken, uitschieten, uitstralen - Voorbeeld: ‘Kinders (...): het dubbelbeeld der zwartblekkende oogcirkels mijner zonneblommen, met de uitvlammende vuurspietsen die prijken als bezielde wezens’