het voorzetsel zelfst.naamw. Uitspraak: [ 'vorzɛtsəl ] Afbreekpatroon: voor·zet·sel Verbuigingen: voorzetsels (meerv.) woord dat een bepaling van plaats, tijd of oorzaak inleidt grammatica Voorbeeld: ''In', 'na' en 'door' zijn voorzetsels.' 8 definities...
1) Aan 2) Aangaande 3) Aanstaande 4) Achter 5) Af 6) Behoudens 7) Beneden 8) Benevens 9) Benoorden 10) Beoosten 11) Betreffende 12) Bewesten 13) Bezuiden 14) Bezijden 15) Binnen 16) Blijkens 17) Boven 18) Buiten 19) Bij 20) Conform 21) Dankzij 22) Door 23) Erom 24) Erop 25) Gezien 26) Hangende 27) In 1) Beneden 2) Betrekkingswoord 3) Grammaticale term 4) Op 5) Partikel 6) Prepositie 7) Taalkundige term 8) Woordsoort 
prepositie (toon de herkomst via de etymologiebank)
1) woord dat voor een woordgroep geplaatst wordt en de relatie tussen die groep en andere woorden in een zin aangeeft 2) woord of element dat ergens voorgezet wordt; voorvoegsel
• [taalkunde] , [grammatica] een onverbuigbaar woord dat de aard van de relatie tussen verschillende elementen in de zin aangeeft.
prepositie
prepositie
een woord dat samen met een zelfstandig naamwoord, of met een zelfstandig voornaamwoord of telwoord een bepaling vormt de auto van de vertegenwoordiger (bijvoeglijke bepaling) hij ging met de auto (bijwoordelijke bepaling) hij kocht een auto voor haar (meewerkend voorwerp) zij is trots op haar nieuwe auto
Een woord dat de betrekking tussen verschillende woorden in een zin aanduidt
Een woord dat een relatie aangeeft tussen verschillende elementen in de zin. In de zin 'Het boek ligt op-naast-onder de tafel' is 'op-naast-onder' het voorzetsel (Haeseryn, 1997).