zich afsplitsen reflexief werkw. Uitspraak: [ 'ɑfsplɪtsə(n) ] Vervoegingen: splitste zich af (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft zich afgesplitst (volt.deelw.) 1) (van wegen) bij een splitsing van wegen afbuigen of uit elkaar gaan Voorbeelden: 'een splitsing waar een pad zich afsplitst' , 'Hier splitsen de wegen naar Den Haag...
1) Afscheiden 2) Afsplijten 3) Afsplijting 4) Afsplitsing 5) Aftakken 6) Afzonderen 7) Isoleren 8) Scheiden 9) Separeren 10) Splitsen 11) Vertakken 1) Afscheiden 2) Afsplitsing 3) Afsplijten 4) Afsplijting 5) Aftakken 6) Afzonderen 7) Isoleren 8) Scheiden 9) Separeren 10) Splitsen 
rechtspersonenrecht: rechtshandeling waarbij het vermogen van de ene rechtspersoon in handen komt van de andere en aandeelhouders ...