imperator zelfst.naamw. Uitspraak: [ ɪmpe'ratɔr ] Afbreekpatroon: im·pe·ra·tor Verbuigingen: imperators (meerv.) Romeins keizer 
1) Bevelhebber 2) Vorst 3) Gebieder 4) Romeinse titel 5) Romeinse keizer 6) Heerser 7) Keizer 8) Vroegere heerser 9) Oppergebieder 
titel die gegeven werd aan Romeinse opperbevelhebbers na het behalen van een overwinning
(Let op: oude spelling) de voornaamste intelligentie, die zich bij Stainton Moses manifesteerde.
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Latijn), overheidspersoon, die het imperium (opperbeheer) voerde, vooral de opperbevelhebber van het leger; in meer beperkten zin de overwinnaar op het slagveld, die door de soldaten tot imperator werd verheven. Julius Caesar ontving voor het eerst den titel van 
opperbevelhebber
opperbevelhebber (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Let op: Spelling en uitleg uit 1920] Wanneer een veldheer eene luisterrijke overwinning had behaald, begroetten zijne soldaten hem met den titel imperator. Zijne lictoren doorvlochten alsdan hunne bijlbundels met lauriertakken, terwijl hij in een omlauwerden brief (litterae laureatae) den senaat bericht van ...
[Let op: mogelijk oud Nederlands van 1400-1800] keizer
(imp.) Opperbevelhebber, keizer
Dit Duitse passagiersschip was in 1913 het grootste passagiersschip ter wereld. Op 21 april 1913 vertrok het voor een proefvaart uit Hamburg naar Amerika, maar het liep al in de Elbe aan de grond.