het anathema zelfst.naamw. Verbuigingen: anathema's vloek, banvloek, excommunicatie, kerkban Synoniemen: ban banvloek excommunicatie 
1) Kerkelijk vonnis 2) Kerkban 3) Banvloek 4) Ban 5) Excommunicatie 6) Kerkelijke vervloeking 7) Aan god gewijde 8) Vloek 9) Verdoeming 10) Kerkelijke banvloek 11) Kerkelijke straf 12) Vervloeking 13) Uitsluiting van geloofsgemeenschap 
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] wat aan een God gewijd en in zijn tempel hem ter eere nedergezet wordt. Maar 't woord heeft ook den zin gekregen van: overgegeven aan Gods strafgericht, vervloekt.
Etym: Gr. ana-tithenai = op-leggen, op iemand leggen; vandaar: gewijd voorwerp, later: een vervloeking in religieuze zin; nog later: een vervloeking in profane zin. - In het Nieuwe Testament wordt de uitdrukking `anathema sit` (hij zij vervloekt) gebruikt door de Apostel Paulus in zijn brief aan de Galaten (Gal. 1: 8-9). Vanaf de 4de
vervloeking
volledige veroordeling
vervloeking (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Let op: Spelling en uitleg uit 1920] ἀνάθημα, heet alles wat aan een god gewijd en in zijn tempel of heiligdom nedergezet wordt, dikwijls voorwerpen van groote kostbaarheid en kunstwaarde.
Een Anathema (Oudgrieks: ἀνάθημα, letterlijk het opgestelde) is in de klassieke archeologie een artefact dat in de oudheid door een bezoeker van een heiligdom aan een godheid werd geschonken. In de rooms-katholieke traditie kreeg het woord de betekenis van een vervloeking met als resultaat excommunicatie.