de bef zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ bɛf ] Verbuigingen: beffen (meerv.) kraagstuk horend bij de toga van advocaten, rechters enz. poes met witte bef (poes met witte keel) Synoniemen: breed smalle gescheiden strippen 
1) Hom 2) Deel van een toga 3) Lefdoekje 4) Witte voorzijde van een dierenhals 5) Witte borstharen van een dier 6) Halsdoek bij ambtskleding 7) Witte borstharen van een kat 8) Etiket aan de hals van een medicijnflesje 9) Witte voorzijde van dierenhals 10) Rabat 11) Boord van een toga 12) Ambtsgewaad 
Bef is een platte, liggende kraag. Bij advocaten en rechters het witte `slabbetje` dat over de toga hangt.
Bargoens: vrouwelijk geslachtsdeel - Jaar van herkomst: 1510 (Liber Vagatorum )
Witte, al dan niet geplooide doek of strook, die om de hals is bevestigd en op de borst neerhangt. Onderdeel van ambtskleding van predikant, maar ook van rechter, advocaat en hoogleraar. 
Kraag
vrouwelijk geslachtsdeel (toon de herkomst via de etymologiebank)
witte doek voor de borst