bikkelen werkw. Uitspraak: [ 'bɪkələ(n) ] Afbreekpatroon: bik·ke·len Vervoegingen: bikkelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gebikkeld (volt.deelw.) eeuwenoud behendigheidsspel met een bal en harde stukjes bot of metaal games Voorbeeld: 'Er wordt tegenwoordig niet meer gebikkeld.' 4 definities...
1) Behendigheidsspel voor meerdere spelers 2) Bikken 3) Eten 4) Hard werken 5) Kinderspel 6) Kootspel 7) Koten 8) Spel 9) Zwoegen 1) Bikken 2) Eten 3) Koten 4) Stuiteren 5) Zwoegen 
met bikkels spelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
1) met bikkels spelen 2) zich in een wedstrijd keihard inzetten; hard en meedogenloos spelen
met bikkels spelen
freq. van bikken (hier fig.) - Voorbeeld: ‘De boer zat daar te bikkelen aan zijn voornemen om de grote stap te wagen’
met bikkels spelen