de bovenkant zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ ˈbovə(n)kɑnt ] Afbreekpatroon: bo·ven·kant Verbuigingen: bovenkanten (meerv.) zijde die bovenaan is Antoniem: onderkant Synoniemen: bovenzijde hoofd onderkant (antoniem) 
1) Bovenzijde 
gedeelte dat boven hoort vb: aan de bovenkant van de trap zit een gekleurde trede Tegenstelling: onderkant
bovenste deel
De bovenkant is het tegenovergestelde van de onderkant. [basiswoordenlijst groep 3]
bij sluizen en stuwen de zijde waar het water hoger staat. Ook bovenzijde of alleen boven genoemd.
Wordt gebruikt voor de hoogste of meest verheven delen van objecten. Als bijvoeglijk naamwoord dat de plaats van iets aan of bij de bovenkant beschrijft wordt 'boven' (Kenmerken en Eigenschappen) gebruikt