de conjunctie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: con·junc·tie Verbuigingen: conjuncties (meerv.) 1) verbinding 2) zodanige stand van twee hemellichamen dat ze ten opzichte van de aarde in elkaars verlengde liggen, samenstand 3) voegwoord 4) logische operator (symbool: < math> scrip...
1) Natuurverschijnsel 2) Samenstand 3) Samentrekking 4) Samenvoeging 5) Term bij wielrennen 6) Term uit logica 7) Verbinding 8) Voegwoord 1) Samenstand 2) Verbinding 3) Vereniging 4) Voegwoord 
(Let op: oude spelling) (astr.): een aspect: de vereniging van 2 of meer planeten in eenzelfde huis; dit kan gunstig of ongunstig zijn.
Let op: Spelling van 1858 vereeniging, zamenkomst (van onderscheidene dwaalsterren); het voegwoord, (in de spraakk.). Conjunctim of conjunctus viribus, Lat., met vereenigde krachten. Conjunctief, (spraakk.) de aanvoegende of bijvoegende wijs; ook verbindend
voegwoord
[natuurkunde scheikunde en sterrenkunde] Schijnbare (bijna-)samenstand van twee hemellichamen. Het tegengestelde van oppositie: de hemellichamen staan dan zo ver mogelijk van elkaar af aan de hemel.
voegwoord
Overgenomen van het Latijnse woord coniunctio (verbinding) Een voegwoord; een verbindingspartikel. 
Samenstand van ten minste twee hemellichamen aan het firmament wanneer deze voor de waarnemer zo dicht mogelijk in elkaars verlengde staan. Als men in het algemeen spreekt van een hemellichaam in conjunctie, is dit meestal in relatie tot de zon. Objecten die binnen de baan van de aarde komen, kunnen zowel in bovenconjunctie als in benedenconjunctie...