de contradictie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ kɔntra'dɪksi ] Afbreekpatroon: con·tra·dic·tie Verbuigingen: contradicties (meerv.) wat niet overeenkomt met andere uitspraken Voorbeeld: 'een onbegrijpelijke redenering vol contradicties' Synoniemen: : tegenstrijdigheid, tegenspraak (2) contradictie/contradictio in terminis (woorden die...
1) Tegenstrijdigheid 2) Tegenspraak 
[filosofie] Tegenstrijdigheid. Een contradictie kan optreden tussen twee uitspraken, maar ook binnen een uitdrukking zelf, een innerlijke tegenspraak. In het laatste geval wordt ze een contradictio in terminis genoemd, bijvoorbeeld: 'een van de beste schaatsers van Nederland' (er kan maar één de beste zijn). Een speciaal g...
(contradictio in terminis of contradictie) Verbinding van met elkaar strijdige terminologie binnen één zinsverband, bijv.: ‘Hij is ziende blind’ of ‘een levend geraamte’. Wanneer men contradictie gebruikt als retorisch middel spreekt men ook wel van oxymoron. Zo schrijft Louis Paul Boon in een van zijn brieven
tegenspraak
tegenstrijdigheid (toon de herkomst via de etymologiebank)
rechtswetenschap: tegenspraak, tegenstrijdigheid. ...
Een 'contradictie' of 'tegenspraak' is een situatie waarbij twee beweringen of waarnemingen die elkaar uitsluiten tegelijkertijd waar moeten zijn. Een voorbeeld van een contradictie in de logica is (lees: en niet ).
tegenspraak