de cultus zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'kʏltʏs ] Afbreekpatroon: cul·tus Verbuigingen: cultussen, culten (meerv.) verering van iemand of iets met gebruik van vaste rituelen Voorbeelden: 'vooroudercultus' , 'de christelijke cultus' , 'de cultus rond koffiedrinken' Synoniem: verheerlijking Synoniemen: eredienst verering 
1) Overdreven verering 2) Kerkelijk gebruik 3) Eredienst 4) Godsverering 5) Godsdienstige handeling 6) Gebruik 7) Verering 8) Verering van god 9) Godsdienst 10) Openbare eredienst 
[psychologie en sociologie] Oorspronkelijk een met rituelen en gedragsregels omgeven verering van een god, iets goddelijks of anderszins bovennatuurlijks, dat al een lange traditie heeft in de betreffende samenleving. Tegenwoordig ook van aardse zaken, zoals rond de Olympische Spelen of spraakmakende filmseries.
godsverering, eredienst
Begrippenlijst: Europese geschiedenis - Godsdienstige verering van iets, soms enigzins overdreven.
godsverering; eredienst; overdreven aandacht (toon de herkomst via de etymologiebank)
verering van een godheid vb: het hoort bij de cultus om offers te brengen
godsverering, eredienst
verering Voorbeeld: Het hoort bij de cultus om offers te brengen.