detoneren werkw. Uitspraak: [ deto'nerə(n) ] Afbreekpatroon: de·to·ne·ren Vervoegingen: detoneerde (verl.tijd enkelv.) 1) (van muziek) vals of niet harmonieus klinken muziek Vervoegingen: heeft gedetoneerd (volt.deelw.) Voorbeeld: 'Dit akkoord detoneert.' 2) niet passen bij (iets anders) Vervoegingen: ...
1) Exploderen 2) Lelijk afsteken 3) Misstaan 4) Ontploffen 5) Onzuiver klinken 6) Onzuiver zingen 7) Uit de toon vallen 8) Vals zingen 1) Exploderen 2) Misstaan 3) Ontploffen 4) Valszingen 
ontploffen (toon de herkomst via de etymologiebank)
•tot ontploffing brengen. • [muziek] : het plotseling veranderen van de tonaliteit van een muziekstuk zonder dat er enig verband wordt aangebracht in de gebruikte akkoorden vóór en na de overgang.
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Muziek), zakken, met lagere of diepere toonhoogte eindigen, dan men begon; den toon laten verlopen.
ontploffen - Jaar van herkomst: 1793 (Aanv WNT )