de dialectiek zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ dijalɛk'tik ] Afbreekpatroon: di·a·lec·tiek systematische manier van denken die gebruik maakt van een gedachte en het tegenovergestelde ervan om tot een standpunt te komen filosofie Voorbeeld: 'de materialistische dialectiek van Marx' 6 definities...
1) Artes liberales 2) Disputeerkunst 3) Redeneerkunde 4) Redeneerkunst 5) Redetwist 6) Tegenstelling 7) Trivium 1) Denkleer 2) Logica 3) Redeneerkunde 
dialectica (toon de herkomst via de etymologiebank)
Het principe van verandering volgens de lijnen van een driehoek. Een stelling heeft een tegengestelde. De twee tegengestelden versmelten in een synthese die op haar beurt weer these wordt, enz. (F.A.S.)
Het principe van verandering volgens de lijnen van een driehoek. Een stelling heeft een tegengestelde. De twee tegengestelden versmelten in een synthese die op haar beurt weer these wordt, enz. 
het doelgericht omgaan met (schijnbare) tegenstellingen.
Het principe van verandering volgens de lijnen van een driehoek. Een stelling heeft een tegengestelde. De twee tegengestelden versmelten in een synthese die op haar beurt weer these wordt, enz.
[gr. dialektike techne = de kunst van het debat]
Vorm van logisch redeneren door middel van vraag en antwoord die zijn oorsprong heeft in het oude Griekenland. Tegenwoordig gaat het om het idee dat interne tegenstellingen worden overstegen, waardoor echter nieuwe tegenstellingen ontstaan die op hun beurt dienen te worden opgelost. Als evolutiebegrip is het van toepassing op verschillende vakgebie...