(dichoreus of ditrochee) Term uit de prosodie ter aanduiding van een metrische eenheid bestaande uit twee choreeën (trochee), bijv Hóllânds glóriê.
Etym: Gr. di = twee; trochaios (pous) = snel lopende (voet). - Term uit de klassieke prosodie waarmee een metrische vorm wordt aangeduid die bestaat uit twee trocheeën die samen een trocheïsche dipodie vormen. - Zo bevat het volgende vers van Vondel twee ditrocheeën: - Cōnstăntījntjĕ, `t zālĭch kījntjĕ De ditrochee is é...
Een trocheïsche dipodie Ook dichoree genoemd