spraakstoornissen (dysartrie)
de dysartrie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: dys·ar·trie spraakstoornis die betrekking heeft op de articulatie van de gesproken taal . Synoniemen: uitspraakgebrek 8 definities
1) Spraakstoornis 2) Spraakstoornis door een aandoening in het zenuwstelsel 3) Uitspraakgebrek 1) Uitspraakgebrek 
Dysartrie is een spraakstoornis. De spieren die nodig zijn voor de stemgeving, het ademen en de uitspraak werken door een beschadiging van het zenuwstelsel onvoldoende. Omdat mensen met dysartrie moeilijk te verstaan zijn kan de communicatie problemen opleveren door bijvoorbeeld onduidelijke uitspraak, nasaal (door de neus) spreken of een combinati...
• [medisch] uitspraakgebrek.
Een spreekstoornis die betrekking heeft op de articulatie van de gesproken taal. Men heeft moeite met het vormen van woorden, hetgeen zich kan uiten in een neiging tot stotteren. De patiënt spreekt onduidelijk door een aandoeningen van het zenuwstelsel.
Engels:Dysarthria uitspraakgebrek
uitspraakgebrek
gestoorde spraak