de dyslecticus zelfst.naamw. (m.) Afbreekpatroon: dys' lec - ti - cus Herkomst: «Grieks Verbuigingen: dyslectici (meerv.) persoon met dyslexie Voorbeeld: 'Bij een dyslecticus verloopt de verwerking van taal door de hersenen trager dan bij iemand zonder dyslexie.' Synoniem: dyslect 2 definities...
1) Woordblinde 
iemand met dyslexie