en conjunction Uitspraak: [ ɛn ] 1) <woord dat twee zinnen of begrippen met elkaar verbindt> Voorbeelden: 'Eerst gaan we naar Amsterdam en dan naar Rotterdam.' , 'vader en moeder' 2) (in optelsommen) plus wiskunde Voorbeeld: 'Twee en twee is vier.' Synoniemen: plus plusteken Spreekwoorden en zegswi...
1) Aaneenschakelend voegwoord 2) Babylonische priester 3) Bovendien 4) Meervoudsuitgang 5) Nevenschikkend voegwoord 6) Ook 7) Opgeteld met 8) Plus 9) Plusteken 10) Tevens 11) Verbindingswoord 12) Voegwoord 13) Voorvoegsel 1) Plus 
geeft aan dat je het tweede getal moet optellen bij het eerste vb: een en een is twee Tegenstelling: min
•wordt gebruikt om zinsdelen of begrippen aan elkaar toe te voegen. •wordt gebruikt tussen de laatste woorden van een opsomming. •wordt gebruikt als synoniem voor de wiskundige bewerking plus. •(in de logica) als verkorte aanduiding voor een conjunctie.
1.aaneensch. voegw. in: Voorbeeld: ‘twee en twee’: twee aan twee Voorbeeld: ‘De jongens gingen twee en twee uiteen elk in de richting die moeder hun aanwees’ 2.bw. van ontkenning Voorbeeld: ‘Maar 't en hielp niet’
nevenschikkend voegwoord
Europese Normen
(Uit `De sociologische structuur onzer taal - De Jodentaal.`, 1914) (Hebr.) van aïn: bron, dus z.v.a. bron van. Vaak als voorvoegsel van namen
[Let op: Spelling en uitleg uit 1920] = Dies endotercisus, zie Festi (dies).