de excommunicatie zelfst.naamw. (v.) Verbuigingen: excommunicaties uitsluiting van de sacramenten of de kerkgemeenschap Synoniemen: anathema ban banvloek 
1) Kerkelijk vonnis 2) Kerkelijke ban 3) Kerkelijke straf 4) Kerkstraf 5) Kerkban 6) Straf 7) Ban 8) Uitstoting 9) Uitsluiting van geloofsgemeenschap 10) Banvloek 11) Anathema 
[geschiedenis middeleeuwen] Uitsluiting uit de gemeenschap der gelovigen, gebaseerd op bijbelteksten als Mattheüs 18, 15-19. Tijdens de Gregoriaanse hervorming in de elfde eeuw werd deze kerkelijke straf gebruikt tegen vorsten, waardoor hun onderdanen ontslagen werden van hun eed van trouw aan hen. Vanaf de late twaalfde ee...
kerkban
Let op: Spelling van 1858 de kerkeban. Excommuniceren, in den ban doen, buiten de gemeenschap der kerk sluiten
Kerkelijke ban die uitsluit van sacramenten en kerkelijk verkeer maar niet van het lidmaatschap van de kerk.
een beslissing van de paus waardoor iemand uit de kerkelijke gemeenschap wordt gestoten.
uitsluiting uit de kerk (toon de herkomst via de etymologiebank)
Excommunicatie is een ernstige kerkelijke straf die de gestrafte uitsluit van deelname aan het volle sacramentele en liturgische leven van de kerk.
'Excommunicatie', 'afsnijding' of 'in de ban doen' is het uit een kerkelijke gemeenschap uitstoten van iemand die volgens de gezagsdragers volhardt in de zonde. In de middeleeuwen had de excommunicatie, of beter gezegd: de (kerk)ban, ook gevolgen voor de niet-kerkelijke status van de geëxcommuniceerde.
kerkban