de excommunicatie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: ex·com·mu·ni·ca·tie Verbuigingen: excommunicaties (meerv.) uitsluiting van de sacramenten of de kerkgemeenschap Voorbeeld: 'Excommunicatie is een ernstige kerkelijke straf.' . Synoniemen: anathema ban banvloek 6 definities...
1) Anathema 2) Ban 3) Banvloek 4) Kerkban 5) Kerkelijk vonnis 6) Kerkelijke ban 7) Kerkelijke straf 8) Kerkstraf 9) Straf 10) Uitsluiting van geloofsgemeenschap 11) Uitstoting 1) Anathema 2) Ban 3) Banvloek 4) Kerkban 5) Uitbanning 
Let op: Spelling van 1858 de kerkeban. Excommuniceren, in den ban doen, buiten de gemeenschap der kerk sluiten
uitsluiting uit de kerk (toon de herkomst via de etymologiebank)
Excommunicatie is een ernstige kerkelijke straf die de gestrafte uitsluit van deelname aan het volle sacramentele en liturgische leven van de kerk.
[geschiedenis middeleeuwen] Uitsluiting uit de gemeenschap der gelovigen, gebaseerd op bijbelteksten als Mattheüs 18, 15-19. Tijdens de Gregoriaanse hervorming in de elfde eeuw werd deze kerkelijke straf gebruikt tegen vorsten, waardoor hun onderdanen ontslagen werden van hun eed van trouw aan hen. Vanaf de late twaalfde ee...
kerkban
Kerkelijke ban die uitsluit van sacramenten en kerkelijk verkeer maar niet van het lidmaatschap van de kerk.
Een van de nadelen aan systemen als de openbaringsgodsdiensten, (vooral in de gedogmatiseerde vorm) die de zoektocht naar betrouwbare kennis in de weg staan.
een beslissing van de paus waardoor iemand uit de kerkelijke gemeenschap wordt gestoten.