fusilleren werkw. Uitspraak: [ fyzi'jerə(n) ] Afbreekpatroon: fu·sil·le·ren Vervoegingen: fusilleerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gefusilleerd (volt.deelw.) met een geweer doodschieten als straf defensie Voorbeeld: 'deserteurs fusilleren' Synoniemen: afknallen afschieten doodschieten 
1) Doden 2) Doodschieten 3) Afschieten 4) Afknallen 5) Neerschieten 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Fusilleren``] Doodschieten. Zie Straffen
neerschieten (als straf)
Doodschieten als straf.
executeren met een geweer (toon de herkomst via de etymologiebank)
strafrecht: als straf met geweervuur ter dood brengen. Bijv. verzetsman Rudolf van Baarle werd als lid van de Trouwgroep ...
een eind maken aan zijn leven vb: de Duitsers hebben in de oorlog veel mensen gefusilleerd Synoniemen: doden doodmaken executeren