I intransitief bijv.naamw. Afbreekpatroon: in·tran·si·tief Verbuigingen: intransitiever Verbuigingen: intransitiefst onovergankelijk Voorbeeld: 'Het werkwoord 'zieken' is intransitief.' II het intransitief zelfst.naamw. Afbreekpatroon: in·tran·si·tief Verbuigingen: intransitieven (meerv.) Verbuigingen: intransitiefje (verkleinwoord) 
1) Intr 2) Onovergankelijk 1) Niet overgankelijk 2) Onovergankelijk 
Let op: Spelling van 1858 niet overgaand
•"(taalkunde)" onovergankelijk. •een onovergankelijk werkwoord.
onovergankelijk
onovergankelijk
Een werkwoord dat een actie door de persoon of het voorwerp zelf inhoudt en niet afhankelijk is van iets of iemand buiten zichzelf; een onovergankelijk werkwoord; een werkwoord dat nooit een lijdend voorwerp kan hebben.